Η Αγορά στην αρχαιότητα κάλυπτε τον χώρο από τη Στοά του Αττάλου ως τις παρυφές του Θησείου, και από τις γραμμές του Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου ως τις παρυφές περίπου του λόφου του Αρείου Πάγου (εκκλησία Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου), συνολικά έκταση 25 στρεμμάτων.

Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ως τις αρχές της δεκαετίας του 1930, η περιοχή κατοικούνταν και ήταν γνωστή ως «Βρυσάκι», όνομα που πιθανότατα προήλθε από τις πολλές βρύσες (όπως η Εννεάκρουνος), που υπήρχαν εκεί. Σύμφωνα με άλλη άποψη, η συνοικία ονομάσθηκε Βρυσάκι από τον Ευρυσάκη, τον Σαλαμίνιο ήρωα, που Ιερό του υπήρχε στην Αγορά.

Και η συνοικία αυτή, όπως άλλωστε και οι άλλες συνοικίες, είχε αρκετές εκκλησίες, που, εκτός από μία, κατεδαφίστηκαν στη δεκαετία του 1930, όταν οι, 350 ιδιοκτησίες του χώρου απαλλοτριώθηκαν και άρχισαν από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών οι ανασκαφές που, με μία διακοπή στη δεκαετία του 1940, λόγω των πολεμικών γεγονότων, κράτησαν ως το 1956, όταν τελείωσε η αναστήλωση της Στοάς του Αττάλου.

Η μόνη εκκλησία που δεν κατεδαφίστηκε, αλλά, αφού απαλλάχθηκε από τα νεότερα προσκτίσματα, αναστηλώθηκε (1956) στην αρχική της μορφή, είναι αυτή των Αγίων Αποστόλων του Σολάκη. Βρίσκεται στη νοτιανατολική γωνία της Αγοράς και νότια της Στοάς του Αττάλου. Ανήκει στον τύπο του απλού τετρακιόνιου σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού, με διαγώνιες, όπως σημειώνει ο Καθηγητής Γ. Σωτηρίου, κόγχες, σαν αυτές που παρατηρούνται σε ναούς της Αρμενίας. Στη βόρεια και νότια πλευρά υπάρχουν «χοροί» (αψίδες), σύμφωνα με τον αγιορείτικο τύπο. Η τοιχοδομία στα χαμηλά μέρη έχει γίνει με μεγάλους όρθιους ισομεγέθεις δόμους, ενώ στα υψηλότερα ακολουθείται το πλινθοπερίβλητο σύστημα με οδοντωτές ταινίες και με κουφική διακόσμηση. Τα παράθυρα είναι δίλοβα. Τοποθετείται από τους αρχαιολόγους από το τελευταίο τέταρτο του 10^ου αι. ως τον 12^ο αι. Η εκκλησία έχει κτισθεί επάνω στα θεμέλια του Νυμφαίου (2ος αι. μ.Χ.), ενώ, όπως διασώζει ο Δ. Καμπούρογλου, ως τις αρχές του 20^ου αι. διακρινόταν κάτω από αύτη περιφραγμένη κρύπτη, στην οποία, σύμφωνα με μαρτυρίες περιηγητών της Τουρκοκρατίας, αρκετοί είχαν κατέβει. Εικόνα διέσωσε ο Breton. Την προσωνυμία Σολάκη προσέλαβε είτε από τον κτιτορά της, είτε από την οικογένεια στην οποία άνηκε (κατά τον Φιλαδελφέα υπήρχε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας οικογένεια Σολδάκη). Εορτάζει στις 30 Ιουνίου.

Από τις εκκλησίες που κατεδαφίστηκαν, σημειώνουμε τις ακόλουθες:

α. Παναγία η Βλασαρού: Βρισκόταν ανατολικά του Θησείου και ήταν τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική, αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου. Κατά τον Φιλαδελφέα, τον 17^ο και 18^ο αι. επονομαζόταν Βλασταρού, ίσως από κτίτορά της με το όνομα Βλαστάρης. Σ΄ αυτή το 1834 είχαν στεγαστεί το Πρωτοδικείο Αθηνών και ο Άρειος Πάγος. Κατεδαφίστηκε το 1931.

β. Παναγία η Πυργιώτισσα η Χρυσοπυργιώτισσα, που βρισκόταν μέσα σε πύργο του Ιουστινιάνειου τείχους, στο νότιο άκρο της Στοάς του Άτταλου.

γ. Ευαγγελίστρια, που βρισκόταν στην ανατολική πλευρά του Αρείου Πάγου, προς τα νότια λίγο της οδού Μητρώου.

δ. Άγιοι Ηλίας και Χαραλάμπης, που βρισκόταν δυτικά της σωζόμενης εκκλησίας των Αγίων Αποστόλων.

ε. Άγιος Αθανάσιος του Μπιλιανάκη, που βρισκόταν βορειοδυτικά του Αρείου Πάγου.