Γεννήθηκε στη Δορβιτσά Ναυπάκτου το έτος 1890. Σπούδασε Θεολογία και Νομική και αναδείχθηκε άνδρας με μεγαλεπήβολα σχέδια και αποφασιστικός, εξέχουσα φυσιογνωμία της νεότερης Ελλάδας. Σε ηλικία 32 ετών εξελέγη Μητροπολίτης Κορινθίας και τον Δεκέμβριο του 1938 Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Όμως, κατόπιν προσφυγής στο Συμβούλιο της Επικρατείας ομάδας Επισκόπων και μερικών πολιτών, και με την παρέμβαση του τότε δικτατορικού καθεστώτος, διατάχθηκε επανάληψη της εκλογής, επειδή θεωρήθηκε αντικανονική, και έτσι εξελέγη αντί αυτού ο Χρύσανθος, για να επανέλθει στον θρόνο ο Δαμασκηνός, την 6η Ιουλίου 1941, ύστερα από νέα απόφαση της Μείζονος Συνόδου. Και του Δαμασκηνού η άνοδος στον θρόνο των Αθηνών συνέπεσε με μία δραματική για το Έθνος περίοδο λόγω της Κατοχής. Αφού κλήθηκε να θέσει τη σφραγίδα της προσωπικότητάς του σε ιστορικές στιγμές τις οποίες διερχόταν η Πατρίδα τότε, οργάνωσε, ως άξιος ηγέτης, τον Εκκλησιαστικό Οργανισμό Χριστιανικής Αλληλεγγύης για την αντιμετώπιση του προβλήματος της πείνας, ίδρυσε Υπηρεσία απόρων κρατουμένων, την Υπηρεσία προστασίας οικογενειών εκτελουμένων κ.α. Μετά μάλιστα τα Δεκεμβριανά διετέλεσε Πρωθυπουργός και Αντιβασιλέας μέχρι την επάνοδο του Βασιλιά Γεωργίου Β΄. Ακατάβλητος σε δυναμισμό και δραστηριότητα, ουδέποτε παραμέλησε την προώθηση επίλυσης ζωτικών εκκλησιαστικών προβλημάτων. Όπως έγγραφε και ο μακαριστός διάδοχός του Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, «ο Δαμασκηνός κατέστη ο νέος Μωϋσής, ο οποίος ως πραγματικός ηγέτης επέρασε το ποίμνιον που του ενεπιστεύθη η Εκκλησία διά μέσου φοβερών δεινών και δοκιμασιών τετραχρόνου δουλείας εις το μέγα φως της ελευθερίας, η οποία συνιστά την από Θεού ευλογητήν, κατά το Ευαγγέλιον, κατάστασιν του αληθούς ανθρώπου». Απεβίωσε αιφνίδια στην Αθήνα την 20ή Μαΐου 1949 σε ηλικία 57 ετών.