Βρίσκεται μερικές δεκάδες μέτρα δυτικά του νέου ομώνυμου ναού, κοντά στο Θησείο, στην άκρη του κήπου, σε υπερυψωμένο χώρο. Έλαβε το όνομα Κουρκούρης η Κουρκουρής από κάποιο μεταγενέστερο Ιδιοκτήτη του κτήματος, όπου βρίσκεται η εκκλησία.
Πρόκειται για μονόκλιτη κεραμοσκεπή βασιλική, μικρών διαστάσεων 2,50×5μ. περίπου. Οι μακρές πλευρές έχουν από ένα τυφλό τόξο, αυτό όμως της βόρειας πλευράς μεταγενέστερα ανοίχτηκε και κατασκευάστηκε αριστερά μια μικρή προσθήκη. Το Ιερό Βήμα είναι υπερυψωμένο κατά μία βαθμίδα, ενώ η επίστρωση του δαπέδου είναι πολύ νεότερη, όπως άλλωστε και η μεγάλη ταράτσα που έχει γίνει δυτικά και στεγάζει Κέντρο Προνοίας της ενορίας. Νεότερη ήταν και άλλη προσθήκη του, που φαίνεται σε παλαιές φωτογραφίες, η οποία αργότερα κατεδαφίσθηκε.
Η παράδοση αναφέρει ότι η εκκλησία κτίστηκε από τον άγιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη, μετά τον ερχομό του από την Κρήτη (10ος αι.), πλην όμως αυτό δεν είναι ακριβές. Η εκκλησία είναι των χρόνων της Τουρκοκρατίας και ίσως να κτίστηκε από κάποιον αγιορείτη μοναχό. Η εντοιχισμένη επιγραφή ότι είναι κτίσμα του 1750, είναι ατεκμηρίωτη.
Το Ιερό Βήμα είναι υπερυψωμένο κατά μία βαθμίδα, ενώ η επίστρωση του δαπέδου είναι πολύ νεότερη, όπως άλλωστε και η μεγάλη ταράτσα που έχει γίνει δυτικά και στεγάζει Κέντρο Προνοίας της ενορίας.
Ο περιηγητής John Cam Hobhouse και μετέπειτα λόρδος Broughton, φίλος και συνταξιδιώτης του Βύρωνα, αναφέρει ότι «στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου προς την πλευρά του «Αρείου Πάγου, είδε την κυλίστρα, όπου πήγαιναν οι παντρεμένες Αθηναίες και αφήνονταν να γλιστρήσουν στην κατωφέρεια, για ν’ αποκτήσουν, όπως πίστευαν, αρσενικά παιδιά» (Δ. Καμπούρογλου).
Παλαιότερα η εκκλησία ετιμάτο επ’ ονόματι του αγίου Αθανασίου του Μεγάλου, Πατριάρχου Αλεξανδρείας, μετά όμως την ανέγερση της νεότερης εκκλησίας του αγίου, αυτή τιμάται στις 5 Ιουλίου επ΄ ονόματι του αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου.
Με την ευκαιρία σημειώνουμε πως ο γειτονικός μεταγενέστερος ναός του αγίου Αθανασίου Αλεξανδρείας (εορτή 18 Ιανουαρίου) ανηγέρθη την εικοσαετία 1933-1953 και εγκαινιάστηκε στις 3 Μαΐου 1953, από τον τότε βοηθό Επίσκοπο Ρωγών και κατόπιν Μητροπολίτη Κοζάνης Διονύσιο.
